Muzikale Opvoeding: Tsar B

In Muzikale Opvoeding ga ik samen met mijn gasten op zoek naar de soundtrack van hun leven. Ik ben benieuwd naar de muziek waarmee ze zijn opgegroeid en wat zij op hun beurt willen doorgeven aan de volgende generaties.

Justine Bourgeus groeide op in een huis vol klassieke muziek. Haar vroegste muzikale herinneringen gaan terug naar de momenten waarop het gezin alle kussens op de grond legde om met z'n allen naar klassieke muziek te luisteren terwijl haar ouders allerlei verhalen vertelden, net zoals in een film. Maar ook Amadeus Mozart maakte een diepe indruk op deze geboren muzikante. 'Op mijn vierde was ik vastberaden dat ik Mozart wou zijn. Het was een supergetalenteerde man, die ook een beetje zot was en dat intrigeerde mij wel.'

Even later kreeg de kleine Justine van haar ouders haar eerste viool en zo is alles begonnen. 'Mijn brein was nog zo mini en toch was ik daar zo op die viool aan het scharten. Ik ging naar de muziekschool waar ik, op een hele 'basic' manier, elke snaar leerde kennen. Zo herinner ik mij nog dat de laagste snaar de beer was en de hoogste snaar een vogeltje. Maar die enorme drang om muziek te spelen kwam uit mezelf,  ik was toen al gefascineerd door de grote impact die muziek kon hebben.'

Als kind al wou Justine absoluut bij de volwassenen horen. Reeds op jonge leeftijd vergezelde ze haar ouders tweewekelijks naar klassieke concerten. 'Ik heb nooit geklaagd als ik twee uur naar een klassiek concert ging of als ik erwten met spruiten kreeg op restaurant. Dat was perfect want dan was ik de meest volwassene. (lacht) Maar dat heeft me wel een soort van streven naar volwassenheid gegeven.'

Het eerste concert dat ze zich kan herinneren, was er eentje met veel strijkers en ook met het repertorium van Carl Off kwam ze al vroeg in aanraking. Maar al kreeg Justine veel muziek van thuis uit ingelepeld, toch hebben haar ouders haar nooit in de richting van een professionele carrière geduwd. 'Mijn ouders hadden wel veel vertrouwen in mij, maar niet in het feit dat je van muziek kan leven. Het was dus een kracht die uit mezelf kwam, maar zij hebben mij natuurlijk wel superhard gesteund. Mijn mama heeft mij zeker tienduizenden uren rondgereden naar al mijn muzieklessen en daarvoor ben ik haar superdankbaar.'

Op de vraag of ze ook muzikale voorbeelden heeft waarbij ze haar inspiratie heeft gehaald, moet ze niet lang nadenken. 'Björk was altijd wel een soort van rolmodel voor mij. Hoe zij een heel eigen universum heeft gecreëerd … dat wou ik ook! Zij is iemand die haar zintuigen helemaal openstelt, iemand die megahard voelt en dat ook in haar muziek kan steken. Haar muziek voel je zo in je buik.'

Maar ook aan Mauro Pawlowski spiegelt ze zich graag en dan vooral aan het feit dat hij zich niet in één hokje laat steken en ervoor kiest om uiteenlopende dingen te doen. 'Het idee dat je niet conform moet zijn, vind ik heel bevrijdend. Ik wil graag als dienaar van de muziek kunnen leven in plaats van dat alles rond het maken van één product draait. Ik vind het zalig dat ik filmmuziek kan maken, maar ik ben ook bezig voor theater en ondertussen maak ik ook eigen muziek.'

Voor Justine lijkt muziek een noodzakelijkheid om het leven te kunnen bevatten en om terug in contact te komen met haar onderbewuste. 'We hebben zoveel gedachten die we door de ratrace van elke dag vaak wegduwen en dankzij muziek kom ik terug in contact met mezelf. Muziek is eigenlijk een manier om de best mogelijke mens te zijn. Want als er iets is dat ik wil nastreven met mijn muziek, is het wel rechtvaardigheid. Vaak schrijf ik in metaforen net omdat mijn nummers bijna altijd gaan over ongelijkheid en dat kan je niet te letterlijk in mensen hun gezicht duwen.'

Justine is geen carrièreplanner, maar ze droomt er wel van om in de toekomst veel filmmuziek te mogen maken. Niet zoals de meeste soundtracks maar wel met een mix van melancholie en iets vernieuwends. Voor haar heeft filmmuziek een heel andere dimensie dan haar eigen muziek schrijven omdat ze graag in dienst van het beeld werkt.

'Het is zo dankbaar om in functie van de kleuren die je krijgt muziek te maken, want je krijgt zoveel input dat je bijna automatisch de muziek kunt maken. Het interessantste aan filmmuziek is dat je zot hard op het onderbewuste van de mensen speelt. Films hebben een grote impact op mensen net omdat de muziek soms zo kan snijden. Eigenlijk is het een beetje laboratoriumwerk.'

Op zondag 14 oktober start de documentairereeks She's lost in music. Hierin volgt Canvas 6 jonge muzikanten van bij ons die keihard aan hun weg timmeren: Justine Bourgeus (Tsar B), Meskerem Mees, Sylvie Kreusch, Stefanie Mannaerts (Brutus), Coely en Tessa Dixson. Gedurende 3 afleveringen krijg je een unieke inkijk in hun leefwereld. Reporter van dienst is Isolde Lasoen. 

T: Lore Abrahams
F: Illias Teirlinck